Creativiteit

Dit volgende is geschreven uit dankbaarheid en met respect voor een ieder die zijn/haar creativiteit niet onder stoelen of banken steekt.
Ik zeg: Ga ervoor!

Relaxen na een dag hard werken

Hoe heerlijk is het als je de hele dag op je werk hebt gezeten even na afloop in de buitenlucht te zijn. Ik reed dan ook graag op mijn fiets terug naar huis en nam vaak een omweggetje via een statige villawijk. De tuinen lagen er, zoals altijd prachtig bij. De oude villa’s en herenhuizen bereikbaar via mooie paden tussen het groen.

Creatief tuinieren

Op de hoek van de brede laan staat de heer des huizes, een keurige meneer van middelbare leeftijd, op een wiebelig trapje wat onhandig met een heggenschaar naar zijn heg te zwaaien. Hij kwam vast ook net uit z’n werk want het colbert en de stropdas waren nog aan en om. Graag had ik het tafereel wat nader bekeken maar ik was, zoals gezegd, op de fiets en vond het zelfs voor mij vrij genant af te stappen en er eens lekker voor te gaan zitten.

Leuke verrassing

De volgende avond reed ik nietsvermoedend dezelfde straat in en kon een uitroep van pure vreugde niet onderdrukken. Want wat stond daar in volle glorie op de hoek van de heg?
Een kip.
Meneer had een heuse kip geknipt.
En niet zomaar een kip. Nee, dit was er eentje met een enorme staart van een kleine 2 meter lang waarvan het puntje fier de lucht in stak. Om het beest niet om te laten kukelen was er aan de andere kant een snavel geknipt die minstens net zo lang was als zijn staart. Het lijfje was daarentegen wat karig uitgevallen. Blijkbaar was de heg niet breed genoeg om voldoende groen over te houden voor z’n middenstuk. Ook de poten moesten we gedeeltelijk missen. Die bleken te moeilijk want zitten tot heden verborgen onder het groen van de heg eronder. Wel staken er nog wat takjes uit z’n kop, dus het kan zijn dat onze kip eerst een haan was.

Bedankt aardige, creatieve meneer

Hoe vaak heb ik niet gedacht een briefje bij hem in de brievenbus te gooien met een bedankje voor het plezier wat ik al aan zijn kip heb beleefd.
Ik was bang dat hij dit als sarcasme zou ervaren.
Alles behalve dat! Want iedere keer als ik de straat in kwam keek ik al reikhalzend uit naar mijn kip. Zodra hij in het zicht kwam kreeg ik een plezierige kriebel in m’n buik, gingen mijn ogen glimmen en zat er een brede lach om mijn mond zeker totdat ik thuis was.

Het is misschien uit trots, misschien uit humor, dat de kip jarenlang keurig bijgehouden wordt in zijn originele staat.
Wat de reden ook is, het is toch fantastisch als mensen zoals ik hier zoveel plezier aan mogen beleven. En daar mag die meneer trots op zijn.