Vriendinnen

Wat een voorrecht een aantal beste vriendinnen te hebben.
Mijn zus is tevens mijn beste vriendin, dan heb ik een beste vriendin die ik ken vanaf de kleuterschool. We kennen elkaar door en door en belangrijk en zeer bijzonder, we hebben echt nog nooit ruzie gehad. Zelfs niet als kinderen. Oud-collega’s waar ik lief en leed mee heb gedeeld tijdens werkuren en die nu nog als vriendinnen in mijn leven zijn.
En dan heb ik een paar vriendinnen (vrienden) die ik vanaf de eerste ontmoeting “kende.” Ken je dat? Die mensen kom je tegen, je kijkt elkaar aan en er is direct herkenning. Een soort van verliefdheid in een pure vorm. Je “valt” voor elkaar. Niet fysiek perse, maar je kijkt bij elkaar naar binnen en wat je ziet bevalt je.

Hokjes denken

Bovenstaande is om aan te geven hoe ik mijn 2 vriendinnen heb ontmoet waar ik gisteren een heerlijke dag mee doorgebracht heb. Het is zeker niet de bedoeling zelfs mijn vriendinnen in “hokjes te stoppen.”
Want toen ik in de trein onderweg was en wat uit het raampje staarde, keek ik naar binnen bij vele kantoorgebouwen langs het spoor. Grote, felverlichte zalen, waar tientallen mensen in hokjes naar een beeldscherm zaten te turen. Pauzes waren voorbij, niemand liep heen en weer. Iedereen zat achter een bureau, omringd door wandjes, waardoor er allemaal hokjes ontstonden.

Claustrofobie

Een beklemmend gevoel kwam over me. Ik kreeg haast geen adem. Plaatsvervangende claustrofobie. Heel heftig en heel onverwacht. Ik hoefde gelukkig nog net niet in een zakje te blazen, maar moest wel heel bewust ademhalen om rustig te worden.

Scharrelmens

Later bespreek ik dit waarop mijn vriendin me liefdevol aankijkt en zegt:
“Dat komt omdat jij een scharrelmens bent.”

Kuddedieren

Allereerst grote hilariteit, maar zij is niet voor niets de beste coach in Nederland, dus er school zeker ook iets van waarheid in. Hoeveel waarheid kwam ik achter na een heerlijk diepe discussie. De conclusie hiervan wil ik graag met u delen:
Wij mensen zijn allen kuddedieren. Daar is niets mis mee. Integendeel. Het is heel natuurlijk. Wij leven het prettigst lekker dicht bij elkaar, liefst met partner en kinderen. Wij hebben een sociaal leven en houden van regelmaat en een veilige, vertrouwde omgeving. Dit laatste geldt zeker ook op de werkvloer. Een dagelijks ritme, vertrouwde collega’s en werkomgeving, niet veel ups-en downs want dat brengt stress met zich mee. ’s Avonds na het eten en de afwas met een kopje koffie voor de buis, misschien later op de avond nog een borreltje en dan naar bed. In het weekend doen we leuke dingen want daar is het weekend voor. Uit onderzoeken blijkt dat dit een heel tevreden mens oplevert. Wij kunnen blijkbaar niet zonder regelmaat.
De meeste mensen zijn daar dan ook hun hele leven heel gelukkig mee en nogmaals daar is helemaal niets mis mee.

Vertrouwen

Een enkeling zegt op een goede dag: Nu wil ik het anders. Met de nadruk op NU.
Ik ken een waargebeurd verhaal van een leraar die voor zijn klas stond. Hij zat midden in zijn verhaal, kijkt naar buiten, legt zijn krijtje neer en zegt tegen zijn leerlingen: “Sorry mensen, vanaf nu zullen jullie het zonder mij moeten doen want ik heb een afspraak met de lente.” Hij stapt naar buiten en is niet meer terug gekeerd. Zonder ook maar enig idee wat hij met de rest van zijn leven zou gaan doen, zonder enig idee waar hij zijn huur van moest betalen aan het eind van de maand. Maar vooral zonder enige twijfel. Het enige wat hij op dat moment wist was dat hij nooit, maar dan ook nooit meer voor de klas wilde staan.
Hoe zou zijn omgeving hebben gereageerd? Zou zijn vrouw het leuk gevonden hebben? Wat zouden zijn vrienden hebben gezegd? Ik kan me er wel een voorstelling van maken….Maar hij had het vertrouwen dat,  omdat hij DAAR niet gelukkig was of ooit zou worden, er wat anders zou volgen. En dat gebeurde ook. Natuurlijk. Zo werkt dat.

Een scharrelmens.

Vrije uitloop mens

Een volgende stap is de vrije uitloop mens. Die gaat letterlijk nog een stapje verder. Die heeft zijn nestje al bij elkaar gescharreld. Die durft nu wat meer risico’s te nemen, zijn grenzen te verleggen. Sommige vrije uitloopmensen beginnen als scharrelmensen al aan deze stap. Die zijn avontuurlijk en vinden hun nestje half afgemaakt al goed genoeg om die extra stap te maken. Sommige scharrelmensen zijn wat voorzichtiger. Houden nog wat vast aan die oude gewoonten van valse veiligheid.

Wilde mens

Dan heb je als laatste stap de wilde mens. Die trekt zich van niets en niemand wat aan. Die maakt al zijn eigen regels. Ook hier is niets op tegen als je daarbij niemand kwetst of pijn doet. Persoonlijk hoef ik niet zo nodig een wilde mens te zijn. Ieder zo z’n ding.

Vrijheid

Ik ben op dit moment blij met mijn status als scharrelmens.
Nee, het is niet altijd makkelijk. Gaat het volgende opdrachtje door en levert het wat op? Dat klusje voor misschien 2 euro, daar misschien 5 euro. Nee, ik overdrijf niet. Ik klaag ook niet. Dat is scharrelen. Bij elkaar graaien, euro bij euro, om een nestje te bouwen.
Waarom? Omdat ik in mijn leven nog niet zo gelukkig ben geweest als op dit moment.
Omdat ik vrij kan ademen. Omdat dat gevoel van vrijheid niet in geld uit te drukken is.

PS- Bedankt alle lieve vriend(en)innen voor jullie vertrouwen en Ivonne en Agnes omdat jullie mijn staf van steun willen zijn.